ทุกวัน เมื่อฉันได้เจอกับเธอ
หน้าชั้นเรียน ฉันเนียนไปนั่งกับเธอ
เพราะฉัน ตกหลุมรักเธออย่างจัง
จนตัวฉันเอง คิดไกลกว่าเพื่อนกัน
จนตอนจะจบ ม3 ไม่เจอกัน
เพราะฉันนั้นทำไม่ทันท่วงที เพราะเธอย้ายไป
เรียนที่ปัตตานี ฉันต้องเศร้าใจ
มันทนไม่อยู่อีกแล้วต้องย้ายตามเธอไป
เพราะใจของฉันนั้นมันโหยหา
ถึงแม่สาวหน้าห้องที่เราเคยสบตา
แต่คิดแล้วเดี๋ยวแม่ด่า เลยกลับบ้าน
มานั่งทำงานอย่างที่เคย
หลังจากนั้น ยังคิดถึงเธอทุกวัน
เพราะว่าฉันเอง ไม่ตามเธอไปวันนั้น
มันคงไม่มีอีกแล้วฉันยืนยัน
เพราะฉันไม่ใช่คนที่แสนดี
ตอนที่เธอย้ายไปก็กลัวแม่จะตี
ฉันเลยต้องเศร้าใจ
มันทนไม่อยู่อีกแล้วต้องย้ายตามเธอไป
เพราะใจของฉันนั้นมันโหยหา
ถึงแม่สาวหน้าห้องที่เราเคยสบตา
แต่คิดแล้วเดี๋ยวแม่ด่า เลยกลับบ้าน
มานั่งทำงานอย่างที่เคย
มันทนไม่อยู่อีกแล้วต้องย้ายตามเธอไป
เพราะใจของฉันนั้นมันโหยหา
ถึงแม่สาวหน้าห้องที่เราเคยสบตา
แต่คิดแล้วเดี๋ยวแม่ด่า
มันทนไม่อยู่อีกแล้วต้องย้ายตามเธอไป
เพราะใจของฉันนั้นมันโหยหา
ถึงแม่สาวหน้าห้องที่เราเคยสบตา
แต่คิดแล้วเดี๋ยวแม่ด่า เลยกลับบ้าน
มานั่งทำงานอย่างที่เคย